دلیل محو شدن کنسانتره های رنگ پلاستیکی و روش جلوگیری از آن

کنسانتره های رنگی در پلاستیک ها نقش مهمی در کمک به ارزش یک محصول پلاستیکی ایفا می کنند و امکان تنوع انتخاب را برای کاربران نهایی فراهم می کنند. با این حال گاهی این کنسانتره های رنگی در پلاستیک ها به ویژه زمانی که تحت فشار شرایط سخت قرار می گیرند به راحتی محو می شوند. می خواهیم بدانیم علت دقیق محو شدن کنسانتره های رنگی در محصولات پلاستیکی رنگی چیست؟

تاثیر نور در تغییر رنگ کنسانتره رنگی در پلاستیک

یکی از ویژگی های مهم محصولات پلاستیکی مقاومت در مقابل نور مستقیم خورشید (اشعه ماوراء بنفش) است، به ویژه محصولاتی مثل مبلمان که قرار است در فضای باز مورد استفاده قرار بگیرند. تولیدکنندگان مستربچ تمام تلاش خود را برای بهبود مستمر این ویژگی به کار گرفته اند تا ارزش بیشتری به محصولات نهایی بیافزایند. برای محصولات پلاستیکی در فضای باز که برای مدت طولانی در معرض نور شدید قرار می گیرند (گاهی اوقات تقریباً کل طول عمر محصولات است)، سطح مقاومت در برابر نور (که به عنوان قابلیت ضد آفتاب نیز نامیده می شود) یک شاخص غیر قابل تعویض است که باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد. این موضوع هنگام بررسی کنسانتره رنگ برای پلاستیک در نظر گرفته می شود.

نحوه بررسی مقاومت نوری کنسانتره های رنگی برای پلاستیک ها

مقاومت نور به 8 سطح تقسیم می شود که سطح هشتم بهترین عملکرد را نشان می دهد. برای محصولاتی که نیاز به مقاومت در برابر آب و هوا دارند، کارشناسان پیشنهاد می کنند که این سطح نباید کمتر از سطح VI باشد، در حالی که برای سایر محصولات (به عنوان مثال اشیاء داخلی)، این سطح باید در سطح IV یا V حفظ شود. به طور کلی مقاومت در برابر نور تنها از سطح نشات نمی گیرد. رنگ در پلاستیک‌ها متمرکز می‌شود اما تحت تأثیر رزین حامل نیز قرار می‌گیرد. این را می توان به این دلیل توضیح داد که قرار گرفتن در معرض نور فرابنفش باعث می شود ساختار مولکولی رزین ها تغییر کند و باعث محو شدن رنگ شود. مقاومت نور و حفظ رنگ را می توان با افزودن تثبیت کننده نور (مانند جاذب نور فرابنفش) در مستربچ بهبود بخشید.

کنسانتره رنگ برای پلاستیک و پایداری گرما

مقاومت حرارتی معمولاً به عنوان حداکثر دمایی در نظر گرفته می‌شود که در آن هیچ تغییری در ساختار مولکولی مستربچ ایجاد نمی‌شود، بنابراین هیچ محو شدن یا تغییر رنگی در فرآیند تولید رخ نمی‌دهد. انواع مختلف کنسانتره رنگ برای پلاستیک سطوح مختلف مقاومت در برابر حرارت را بررسی کردند. رنگ‌های معدنی که ترکیب آن‌ها اکسید فلز و نمک است، پایداری حرارتی بهتری نسبت به رنگدانه‌های آلی دارد که مولکول‌های ساختمانی به راحتی در دمای معین به قطعات کوچک تجزیه می‌شوند. به طور کلی مقاومت حرارتی تقریباً 4 تا 10 دقیقه طول می کشد. اگر دمای پردازش بالاتر از 280 درجه سانتیگراد باشد برای اینکه مناسب ترین کنسانتره رنگ برای پلاستیک هایی با مقاومت حرارتی عالی پیدا شود، باید بررسی و انتخاب جدی انجام شود.
فعالیت آنتی اکسیدانی و ارتباط آن با کنسانتره رنگ برای پلاستیک
اکسیداسیون رنگدانه های آلی منجر به تخریب ماکرومولکول در محصولات حاوی کنسانتره رنگ برای پلاستیک می شود. در نتیجه رزین های رنگی به تدریج رنگ اصلی خود را از دست می دهند به عنوان مثال رنگ قرمز پس از مخلوط شدن با پوسته های رنگی، رنگدانه های آزو و رنگ کروم محو می شود. در برخی موارد دیگر با اکسید شدن رنگدانه ها، رنگ تیره تری به دست می آید مانند کرومات در زرد کروم که تمایل به تیره شدن دارد، زیرا ترکیب رنگدانه حاوی سرب – یک فلز سمی سنگین است. فرآیند اکسیداسیون معمولاً با دمای بالا یا اکسیدان قوی یا فقط پس از قرار گرفتن طولانی مدت در هوا ایجاد می شود.

تاثیر مقاومت اسیدی و قلیایی بر غلظت رنگ پلاستیک

محو شدن کنسانتره‌های رنگی در پلاستیک‌ها نیز به خواص شیمیایی رنگ‌ها مربوط می‌شود که در آن‌ها مقاومت شیمیایی نقش مهمی در تعیین مدت زمانی که محصولات پلاستیکی می‌توانند رنگ آن را حفظ کنند، دارد. مقاومت شیمیایی شامل مقاومت اسیدی، مقاومت قلیایی و مقاومت در برابر اکسیداسیون است. به عنوان مثال با اینکه زرد کادمیوم در برابر اسید مقاوم نیست، در عین حال قرمز مولوبدات در برابر اسید رقیق (محلول با غلظت کم اسید) مقاومت می کند. با این حال این رنگدانه قرمز کاملاً به محلول های قلیایی حساس است.
خواص طبیعی رزین ها و کنسانتره های رنگی برای پلاستیک
زرد کادمیوم و رزین های متعلق به گروه فنولیک هنگام برهم کنش با برخی از کنسانتره های رنگی برای پلاستیک، واکنش کاهش قوی دارند. همچنین حفظ رنگ به پایه طبیعی همه اجزای موجود در مخلوط مستربچ مانند رزین های حامل، رنگدانه/رنگ، عامل فعال سطحی، ترکیب پرکننده، عامل پخش کننده، عوامل ضد پیری و غیره بستگی دارد.